Gąbki to osiadłe bezkręgowce, bez tkankowe i uważane za najprymitywniejsze zwierzęta wielokomórkowe zamieszkujące na całym świecie tylko środowiska wodne. Nie posiadają żadnych organów wewnętrznych i spełniają bardzo ważną rolę w środowisku wodnym jako biofiltry, bowiem wchłaniają szczątki organiczne.
Znanych jest blisko 5000 gatunków o rozmiarach od kilku mm do około 1 m, z czego tylko około 150 gatunków występuje w wodach słodkich. Gąbki przyjmują zróżnicowane kształty (lejkowate, maczugowate, rurkowate, talerzykowate i workowate), są bardzo kolorowe oraz prowadzą tryb życia osiadły (nie mają zdolności poruszania się, jedynie w stadium larwalnym mogą przemieszczać się w toni wodnej) - dlatego często uważane są błędnie za rośliny.
Do dzisiaj gąbki mają duże znaczenie gospodarcze - dla przykładu gąbka szlachetna łac. Euspongia officinalis, która osiąga średnicę około 15 cm wydobywana jest z Morza Śródziemnego i jest składnikiem leków homeopatycznych leczących otyłość. Gąbki w średniowieczu używano jako podkładów pod zbroję rycerską, w chirurgii, jubilerstwie jako materiał szlifierski (ze względu na obecność krzemionki lub węglanu wapnia) oraz jako barwnik. Gąbka łac. Tethya crypta ze względu na właściwości hamowania wzrostu komórek ssaków stanowiła przedmiot badań w leczeniu białaczki.
Anchinoe tenacior (Topsent, 1936)
Axinella cannabina (Esper, 1794)
Callyspongia crassa (Keller, 1889)
Clathrina coriacea (Montagu, 1818)
Sarcotragus spinulosus (Schmidt, 1862)
Siphonochalina siphonella (Lévi, 1965)
Verongia aerophoba (Nardo, 1843)
Xestospongia testudinaria (Lamarck, 1813)