Gąbki to osiadłe bezkręgowce, bez tkankowe i uważane za najprymitywniejsze zwierzęta wielokomórkowe zamieszkujące na całym świecie tylko środowiska wodne. Nie posiadają żadnych organów wewnętrznych i spełniają bardzo ważną rolę w środowisku wodnym jako biofiltry, bowiem wchłaniają szczątki organiczne.
Znanych jest blisko 5000 gatunków o rozmiarach od kilku mm do około 1 m, z czego tylko około 150 gatunków występuje w wodach słodkich. Gąbki przyjmują zróżnicowane kształty (lejkowate, maczugowate, rurkowate, talerzykowate i workowate), są bardzo kolorowe oraz prowadzą tryb życia osiadły (nie mają zdolności poruszania się, jedynie w stadium larwalnym mogą przemieszczać się w toni wodnej) - dlatego często uważane są błędnie za rośliny.
Do dzisiaj gąbki mają duże znaczenie gospodarcze - dla przykładu gąbka szlachetna łac. Euspongia officinalis, która osiąga średnicę około 15 cm wydobywana jest z Morza Śródziemnego i jest składnikiem leków homeopatycznych leczących otyłość. Gąbki w średniowieczu używano jako podkładów pod zbroję rycerską, w chirurgii, jubilerstwie jako materiał szlifierski (ze względu na obecność krzemionki lub węglanu wapnia) oraz jako barwnik. Gąbka łac. Tethya crypta ze względu na właściwości hamowania wzrostu komórek ssaków stanowiła przedmiot badań w leczeniu białaczki.
Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług oraz w celach statystycznych zgodnie z Polityką prywatności. Przebywając na stronie wyrażasz zgodę na pliki cookies.