Jamochłony (łac. Coelenterata) to tradycyjna nazwa grupy bezkręgowców wodnych, które obejmują parzydełkowce i żebropławy (a czasem również gąbki), między którymi nie potwierdzono bliskiego pokrewieństwa. Grupa ta obejmuje ok. 10 tys. gatunków. Nazwa jamochłony wywodzi się z dawnego przekonania, że jama tych organizmów służy do trawienia i rozprowadzania pokarmu, natomiast wyściełające ją komórki wchłaniają rozłożony pokarm.
U jamochłonów występuje brak szkieletu - za wyjątkiem korlowców, których miękkie ciała otoczone są twardą, wapienną osłoną. posiadają one komórki nerwowe oraz mięśniowe. Największe jamochłony to meduzy, których wielkość może dochodzić nawet do około 2 m średnicy.
Jamochłony do polowania używają czułków, na których znajdują się parzydełka. Obezwładniaja w ten sposób zdobycz i umieszczają pokarm w otworze gębowym. Nawte mikroskpijne korale to predatorzy, które żywią się mikroskopijnymi organizmami pływającymi w toni wodnej. Parzydełka niektórych jamochłonów mogą być niezwykle niebezpieczne również dla człowieka. Na przykład jad kostkomeduzy - osy morskiej łac. Chironex fleckeri, które występują u wybrzerzy Austaralii może być nawet śmiertelny dla człowieka.